Marmozets - The Weird And Wonderful

Marmozets – The Weird And Wonderful

Label: Roadrunner

Eindoordeel: 6/10

Tienermetal vol met tienerangst

In de categorie “tienermetal vol met tienerangst” kan nu ook de Britse band Marmozets worden toegevoegd. Met hun debuutalbum ‘The Weird And Wonderful’ levert dit vijftal zo’n beetje alles af wat je van dit genre mag verwachten, met een vleugje Dillinger Escape Plan erin verwerkt om het muzikaal ietsje meer spannend te houden. Ietsje. Grootste euvel hier is de stem van zangeres Becca MacIntyre die klinkt zoals 1000 andere zangeresjes uit het poppy genre (een beetje als Pink dus) en die je onwillekeurig voor je ziet op het podium van een show als X-Factor. Tuurlijk, ze grunt, ze schreeuwt, ze klinkt zalvend en ze is technisch waanzinnig getalenteerd maar een eigen stem hoor ik haar niet hebben.

Generiek

Datzelfde trekt zich door in de muziek die zich wat anoniem manifesteert op de grens van math-rock, post-punk en Amerikaanse tienerpop. Het is niet slecht, muzikaal bij vlagen knap zelfs (luister maar eens het rete-complexe ‘Vibetech’, de sterkste track hier), maar echt hangen blijft het allemaal niet. En dat is toch wel een voorwaarde voor een echt goede plaat. Eigenlijk is Marmozets exemplarisch voor wat veel van de hedendaagse metal plaagt en dat is een overdosis aan speltechnisch talent gecombineerd met een schrijnend gebrek aan originaliteit. En toch ook wel een gebrek aan solide arrangeertalent, want een song als ‘Love You Good’ bijvoorbeeld heeft wel alles in zich om een impact achter te laten, maar is te generiek gearrangeerd om dat ook daadwerkelijk te doen. In die zin is dit album ook echt een debuutalbum en is er nog voldoende ruimte voor de band om hierin verder te groeien in de toekomst.  

Eeuwigheid

De vraag die de meer kritische recensent zichzelf meestentijds stelt is “wat is de eeuwigheidswaarde van een album?”. Dat klinkt wat zwaar, maar is uiteindelijk wel een factor die bepaalt hoe vaak je als luisteraar een CD nog uit de rekken gaat vissen in de toekomst. Het antwoord op de vraag in het geval van Marmozets is een resoluut “geen”. Ik zou dit ook niet eens een veelbelovend debuut willen noemen. Het is eerder “weer een album” en zoals deze zijn er nog veel meer te verkrijgen. Geen ‘Weird And Wonderful’ dus, maar eerder “Form Over Substance”.

Niet goed, niet slecht, ronduit middelmaat.

Eindoordeel: 6/10