Label: Vivid/ V2
De historie van The Flesh Eaters gaat terug naar ergens eind jaren 70. De schrijver Chris D. ontwikkeld zich tot een belangrijke persoon in de kunst wereld. Als filmmaker weet hij uiteindelijk aandacht te krijgen voor zijn punk act.
Toch heeft de band nooit voet aan wal gekregen in muziekland en zeker niet in Europa. Het woord werd te Amerikaans en de band wist met de Birthday Party geluid niet te bereiken wat Nick Cave wel kon. Of gaat het hierbij meer om meebewegen in de maatschappij om je woord te laten klinken.
iets wat Cave wel kon en deed. Inmiddels zijn er 15 jaar verstreken en horen we een album van de Flesh Eaters dat begint met een ruim 13 minuten durende ‘Ghost Cave Lament’. Een song over de meester himself.
‘Black Temptation’ en ‘House Amid the Thickets’ kennen nog steeds dezelfde post punk sound van toen. Daar zijn de heren wel in geslaagd. En de energie in de songs is er ook nog steeds. Het intro van Miss Muerte is net zo pakkend als het ritme van het nummer. Het is frisser en pakkender, al gaat het nog steeds over het schieten in de straat. De band weet de vernieuwing niet echt door te zetten tot een hedendaagse postpunk sound. Maar voor de liefhebbers van de oude sound is dit zeker weer een prettig album!
Deel via social media:
